Door jezelf vrij te maken, maak je de wereld vrij

Heel lang heb ik me een onderzoeker gevoeld. Een onderzoeker door te ervaren. Observerend en belevend. In binnenland en buitenland en binnen mijn beroep als fysiotherapeut, maar ook zeker daarbuiten. Geïnteresseerd in de wereld, in culturen, in religie, in de mens vooral, in beweging, dans, kunst, de natuur en in de samenhang van dat alles. 

De beste tijd was tijdens werkervaringsplekken, bij het sporten/dansen en tijdens de vakantie  – juist op momenten waarin er niets verwacht werd, op nieuw terrein en ik volledig in het moment kon zijn. In het buitenland, in de bergen of bv op Vlieland – het eiland waar we steeds weer terug komen. De plek waar in de natuur kamperend, niets hoeft en alles kan ontstaan, waar iedereen gelijk is, waar er een natuurlijk gevoel van samenzijn is en iedereen zijn eigen plek inneemt. Eén zijn. Met alles. Magic.

Zo’n zelfde ‘magicgevoel’ had ik jaren geleden op een avond na mijn werk, op het balkon van mijn flatje in Jeruzalem. Al kijkend over de heuvels van Ein Karem. Alles was goed. 

Zulke momenten beleef ik ook dichter bij huis, bijvoorbeeld tijdens een TaKeTiNa workshop waarin beweging, ritme en stem samen gaan. Alsof ik in Afrika ben – ieder volgt een kosmisch ritme, de hartslag van de aarde. De controle loslaten, aanwezig zijn en laten gebeuren.
Of  tijdens sessies en seminars van collega Taira Seifaddini : de enorme logica waarmee ze ‘het Geheel’ uitlegt en me begeleidt. Het ontroert me. Universele kennis die vooral binnenkomt wanneer ik het NIET probeer te begrijpen/ te pakken. 
Ook beleef ik het tijdens mijn werk: bijvoorbeeld tijdens de sessies FysioBowen – behandelsessies waarin naast de techniek, de stilte en de ruime tijd zeer belangrijke helende factoren zijn: loslaten om het lichaam zelf het werk te laten doen. Laten ontstaan. Informatie ontvangen. Eén worden.

Afgelopen week zag ik de film ‘Werk ohne Autor’ van de regisseur Florian Henckel von Donnersmarck waarin de rol van het kunstenaarschap centraal staat.

In een van de scenes in het begin van de film rent de hoofdpersoon (kunstenaar Richter – in DDR tijd) door de velden naar zijn ouderlijk huis en roept naar zijn familie “Ik begrijp Alles. “Alles is goed”. We kunnen alles doen-alles is mogelijk”. (vrij vertaald*)

Ik moest meteen denken aan de BDE (bijna-dood ervaring) van Harry toen hij 11 jaar was. Zijn ervaring van een ander bewustzijn van Licht, van Liefde, van ‘Weten’, van ‘Altijd verbonden en gesteund zijn’, van ‘Alles is goed’.
Zou de regisseur van ‘Werk ohne autor’ dit ook begrepen of ervaren hebben? Of Richter zelf?

Zegt de regisseur met de quote “door jezelf vrij te maken, maak je de wereld vrij’ iets waar De Vliegende Olifant ook voor staat – dat als we onszelf vrij maken van alle overtuigingen die we generaties lang hebben mee gekregen, we de wereld vrij maken? Dat die overtuigingen bepalen hoe we naar de wereld kijken? Kunnen we alle concepten loslaten, laten gebeuren en zelf creëren.

Misschien kun je je voorstellen hoe verrast en blij ik was dat deze film juist nu op de markt is gekomen. Het is zo’n spannende tijd – er gebeurt zo veel: Marianne Williamson die zich kandidaat heeft gesteld voor de Democraten in de VS, Rutger Bregman (basisinkomen) die de aandacht van de wereldpers op zich gevestigd ziet, de aandacht voor onze planeet, voor het universum / universa door de wetenschap, voor nieuwe technologieën die zo geïmplementeerd kunnen worden, voor onze jongeren die de wereld tegemoet treden op geheel eigen wijze op allerlei gebied, supertalenten die ze blijken te zijn….…
Perfect timing!!!

Ik voel me de jonge Richter en de jonge tante in de film….Niet gek, maar met een bijzonder inzicht….laten we ons vrij maken, loslaten, aanwezig zijn, vertrouwen, zelf creëren en.. (Kijk even naar dit filmpje).. ons verwonderen!  Misschien ontstaan er vanzelf een logische wereld waarin iedereen van nature zijn eigen plek inneemt, in verbinding met elkaar, vanuit overvloed, creërend, spelend, genietend.